xoves, 28 de xuño de 2018

Cas Montaña: Unha gran familia

Non se me ocorre millor xeito de rematar un ano coma este, para min o primeiro na familia do cas montaña, que facendo o que máis me gusta, escribir a nosa-vosa crónica.
Corría o mes de novembro do 2017 cando empecei a interesarme por ingresar no cas, recordo que Isa me falou moi ben do grupo de montaña e pensei que ese era o meu verdadeiro hábitat. Contactei co clube, fíxenme socio e comecei a entrenar por libre. Recordoo como se fóra onte, facía tres quilómetros e estaba morto😂😂😂, quen ía pensar que sería capaz de facer cousas que despois fixen.
E así no mes de decembro achegueime o entreno por primeira vez, alí estaban Fede e Isa entre outros, fixemos o circuíto do cementerio e chegoume. Recordo que preto do final Fran o míster acompañoume, falamos do Celta, do Dépor e dos meus obxectivos para ese ano, facer algún trail xa máis cara primaveira- verán🤐🤐🤐🤐. Ese día coñecín tamén un deses amigos que nos acompañaron no resto de sesións, os graos😪😪😪. Cheguei mallado, contento, e sen dores, e desexando que chegara o seguinte entreno.
Ahí naceu a miña gran pasión por este deporte, ahí e nos terceiros tempos onde escoitaba falar de carreiras nun idioma descoñecido para min: Zegama, Somiedo, Travesera, Camovi, Vilatuxe, Chandrexa😶😶😶, pero pouco a pouco fun entendendo o noso idioma e cada día me sentía máis cómodo.
Recordo cando Manuel na carreira de caritas m animou a facer o Costa doce, era unha osadía, pero me dixen, por que non intentalo? Gustoume tanto a experiencia que o seguinte que fixen o chegar a casa foi buscar outros trails, novas aventuras coas que ser feliz.
Os entrenos seguiron e os trails, entre eles aquel malísimo deportivamente pero maravilloso socialmente como foi o de Laracha. Ahí dinme conta da calidade humana dos meus compañeiros, do grupo tan heteroxéneo de persoas pero a vez tan grandes e unidos, e recoñezo que a pesares de pasar por moitos grupos nunca vivín tal comunión. Estou seguro que para todos será un ano difícil de olvidar. Un grupo que está composto por persoas, con nomes, apelidos e sentimentos:
Cova: A nosa emperatriz en tódolos sentidos, non creo equivocarme se digo que ela e a pasta que pega todas las fendas do grupo, a nosa cohexión,  que nos dá a esencia o grupo. Somos afortunados de compartir momentos cunha persoa coma ti.
Manu: Integrador, boa persoa, gran compañeiro e amigo.
Xosé Luís: organizador de eventos, festas, la mano del rey, o conselleiro que todo amigo quere ter preto.
Fede: A experiencia e un grao, nonsi?. Escoitarte e sempre unha clase maxistral sexa do tema que sexa. Pegarme a ti nos entrenos foi do millor que fixen.
Iago: Un dos grandes, un paso por enriba da media. Gran persoa e compañeiro.
Barry: o novo Barry por fóra, por dentro un grande en sensibilidade. O Home tranquilo.
Cepi: O todoterreo, atrévese con tdo, pode con tdo, admirábel.
Enrique alias Bomboncito:  Senón existirás habería que inventarte, pouco máis se pode decir,  un humor único.
Edgar: Recordo a meta de costa doce e os teus gritos animandome, nunca o esquecerei. Gran conselleiro de montes.
Juanjo: Volverás con forza Desa lesión e compartiremos por fin algún trail non accidentado. Outubro xa está ahí.
Fabiola: Fichaxe no mercado de inverno, moi distinta a nos, pero as veces as diferencias enganchan e tras compartir varios findes máis preto podo dicir que hai moito agochado.
Edel: Simpático, sempre cun sorriso, sempre cunha man para apoyar, sempre está ahí.
Isa: Gracias a ela estou aquí, sempre lle estarei agradecido.
Pedro: Un fóra de serie dentro e fóra dos terreos de xogo, con ganas d compartir máis quilometros xuntos.
Dani: Do que parece timidez asoma ese espíritu aventureiro, ese ultraman que todos queremos ser algún día.
Jorge: La chispa, que tiene que ver esto con correr? Él rey de Zegama, la risa permanente.
Gelo: Comparto tantas aficiones contigo, ex asfaltero con un corazón enorme.
Bilba: Él gran ausente pero él que llena portadas, él que se echa de menos, seguramnte una de las mejores personas de este grupazo.
Arantxa: Extrovertida, alegre, simpática, siempre positiva, me encantan las personas como tu...y tu alter ego Gerardo.
Cris Bernárdez: De andaina en andaina estamos deseando que té atrevas ya a un trail!! En tres, dos.uno...
IneSuka: Contigo comparti sobre todo Carreras, grandes momentos, charlas, buen rollo, nuestra fotógrafa oficial.
Fran Seijas: Aunke poco coincidimos siempre fue un placer, otro gran ultraman a los que me gustaría parecerme.
Fran Rodal, él Mister: Creo que todos té debemos mucho, con ese humor clásico del sur, esa retranca, esas series interminables, a todos nós hiciste mejores. Mucho de lo que conseguimos fue por Tus consejos y ayuda.
Felipe y Cris: No podía haber mejor pareja de centrales, él club seremos 1500 pero para mí son vuestras caras, grandes entre los grandes, siempre para todo, Felipe él grande, parece más serio y luego es un cachondo pedazo de pan, y Cris, es una de las personas más cariñosas que conozco. De esta dirección sale este grupo.
Gracias a vosotros y con vosotros conocí gente maravillosa, algunos amigos, otros colegas, otros compañeros, todos montunos como Lupe, Moss, Luis, Pichy, Rosa y Manuel, Tina, Bego la tia de la vara, Susana, Javi Rubio, Jorge, Alberto, Óscar, Rafa, Yago, Sabela, Blas, Rakel, Pauliña, Fátima y tantos otros. En mi vida conocí tan buena gente y es gracias a vosotros. Me enseñasteis a amar este deporte desde la base, a sufrirlo y disfrutarlo, me inoculasteis esta droga a la que estoy enganchado y de la que ojalá nunca me desenganche.
Para mí fue un año difícil, sin vosotros, sin él monte, sin Laracha, Muros, Camovi, Xalo y tantos otros hubiese sido un año negro. Gracias.
Pd: lo escribo en dos idiomas para que él tiempo espacio y forma estén incluídos en él relato.






Ningún comentario:

Publicar un comentario